Ηταν μια φορά και έναν καιρό....
μία μικρή παραμελημένη αυλή....
μέχρι που την ανέλαβε....
ένα γραφείο αρχιτεκτονικής κήπων και τοπίων....
από το Βέλγιο....
θα το βρείτε εδω:
και την έκανε μία ιδανική αυλή...
για κρασιά με θαλασσινά...
για χαρούμενες παρέες...
και ......για ερωτικές εξομολογίσεις...
6 σχόλια:
Έχεις τελειώσει αρχιτεκτονική?
Α.Π.Θ?
Πολύ όμορφο το μπλογκ σου!
Ναι...
(μην τολμήσεις να ρωτήσεις πότε... σε προβοκατορικες ερωτήσεις δεν απαντώ)
Ένα υπέροχο ιστολόγιο που ασχολείται με την αρχιτεκτονική! Απίστευτη ανακάλυψη. Γιατί η αρχιτεκτονική μπορεί να βάλει απίστευτη ομορφιά στον χώρο γύρω μας. Και γιατί το χρειαζόμαστε σε μια χώρα που υποφέρει τραγικά από αισθητική (αυτό αποδεικνύεται απλά και μόνο και ακούσεις απλά και μόνο τον βλαχομπετατζή Σουφλιά που διαθέτουμε ως οιονεί "υπουργό Περιβάλλοντος" - το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;).
Άμα αποφασίσουν οι ένοικοι και ενώσουν τους ακάλυπτους χώρους μονο- και πολυκατοικιών, γίνεται σε πάρα πολλά πολεοδομικά τετράγωνα ένας θαυμάσιος κήπος. Αλλά είναι/είμαστε μίζεροι, δεν δέχονται συνήθως... Κάποιος μου είπε, τί να τον κάνω τον κήπο "πίσω", εγώ θα τον ήθελα μπροστά. Η σκέψη ότι το πίσω θα γινόταν μπροστά με την αλλαγή, ούτε που του περνάει από το μυαλό!
Δηλαδη θα φανει πολυ παραξενο αν πω οτι δεν μαρεσει η αυλη που εφτιαξε το γραφειο απο το Βελγιο.
Πολυ στημενη ρε παιδι μου.
Θα ηταν καταλληλη αν ηταν ο κηπος ενος restaurant.
Αλλα για την αυλη μου -ενα ονειρο ενος ανθρωπου που ζει σε διαμερισμα, εστω και βορειων προαστιων- θα ηθελα κατι πιο απλο, πιο θαμενο στο πρασινο με πιο πολυ χωμα, με πιο πολλες μυρωδιες...
Κι ένα μπαλκονάκι μπορεί να γίνει μιά όαση. Φαντασία χρειάζεται και υπομονή.
Δημοσίευση σχολίου